| A Pedrachán |
Noia | 2007/09
Reintegración urbana do patrimonio cultural da Pedrachán
Finalista Gran Premio ENOR | 2011
Premio Manuel Gómez Román de Intervención no Patrimonio | 2011
Unha nena almorza mentres observa como a londra se mergulla. Está na casa da súa avoa...
A Pedrachán parece, a primeira vista, nunha situación incómoda, periférica..., pero é una falsa impresión. Esta condición, literalmente abeirada e de costas ao núcleo, ofrece, se prestamos a debida atención, evidentes vantaxes e mínimos inconvenientes. Máis alá destes últimos, trátase dunha condición singular, que cómpre respectar e aínda fortalecer, pois hai nela unha certa atmosfera que reconforta e sosega, coma de lugar máxico e fora do tempo.
Na vella disxuntiva entre Civilización e Cultura, na vella controversia entre o simple progreso material e o máis amplo e humano progreso espiritual, na longa problemática, en fin, entre a maquinaria pesada e as pequenas ferramentas, entre eses dous polos, a Pedrachán impón as súas propias condicións..., e decántase: na Pedrachán hai que “ ir e facer a modo”.
O Estudio antropolóxico da etnógrafa Ana Filgueiras fai de “fío conductor” da proposta, e as premisas de partida están claras: en primeiro termo, o ambiente, que está dado e que non debe violentarse; en segundo, a “adecuación” as condicións do lugar, por ver de ser franco e humilde, por ver, en definitiva, que despois do noso paso á Pedrachán non se lle quede “cara de domingo”.
Estas intencións, estes obxectivos, resúmense na elaboración dun diagnóstico a partires de tres pautas ou regras de conducta, de tres eslavóns dunha cadea con principio e fin, con dirección e sentido: Valorar, Escolmar, Reactivar .
De ser así, de seguir estes pasos e neste orden, evitamos –máis un desexo que unha certeza- o mais evidente risco deste tipo de intervencións: evitamos embalsamar e acartonar, evitamos o botox e a cirurxía plástica, evitamos o traxe incómodo e mal cortado dun día forzado de festa, evitamos, en definitiva, a banal e necia “cara de domingo”.
Na Pedrachán, unha nena almorza mentres observa como a londra se mergulla. Está na casa da súa avoa... Que belo lugar.
- Arquitectos redactores
Alfonso Salgado, Francisco Liñares - Dirección da obra
Alfonso Salgado, Francisco Liñares, Santiago Rey - Director de execución
Castor Campos - Promotores
Concello de Noia - Arquitecto colaborador
Santiago Rey - Estructuras
Manuel Liñares - Instalacións
Manuel Liñares, Miguel Raposo - Debuxo
Santiago Rey, Sergio Sánchez - Fotografías
Javier Ramos, Alfonso Salgado - Empresa constructora
DICONSA Diseño Y Construcción, S.A.
